Welkom op de eigen website van Laaghalerveen
Nieuw op de website (17-01-2020)
Wijtske Jousma stuurde ons nadere informatie over
Laaghalerveen 30 (Lieuwe Jousma en Gerritje van der Veen)
Lees verder
Laaghalerveen 26 (familie Alkema)
Lees verder
De school
Lees verder
Beheerder gezocht voor website http://www.laaghalerveen.com
Paul Tienkamp wil (na 15 jaar) op termijn stoppen met het beheer van deze website.
Wie wil het van hem over nemen?
Er is geen specifieke ICT kennis voor vereist en je wordt natuurlijk ingewerkt.
Interesse?
Neem even contact op:
0521-344829 / 06-20540796
Nieuws
Lubbe Boxem (Klaverhoeve Laaghalerveen 42) werd in december 1944 meegenomen, vastgebonden 
op de motorkap en bumper van een auto. Zo zag de toen 8-jarige Tjark zijn vader voor het laatst, al leerde hij pas later die dag dat de man op de auto zijn vader was.
Lees verder
Laaghalerveen 
Beste Sien(tje),
Gisteravond, heel toevallig, tegen jullie site aangelopen. En het eerste dat ik kwijt wil is dat ik de naam Schoffelmeer op geschreven wijze nog nooit eerder tegen ben gekomen. Want ik ken Schoffelmeer en zijn vrouw niet anders dan onze vroegere overbuurman en -buurvrouw. En jij Sientje was volgens mij hun oom- en tante-zegger.
En waarom noem ik jou Sientje, wel omdat ik op Laaghalerveen ook een buurmeisje had die Sientje Jonker heette. Door oorlogsomstandigheden is mijn vader in december 1944 door de Duitse SD opgepakt en begin januari 1945 op transport naar Neuengamme afgevoerd en hebben we hem nooit meer terug gezien. Op ongeveer hetzelfde tijdstip zijn wij door dezelfde SD van de “Klaverhoeve” verjaagd en is volgens mij mijn jongste zuster (Janny) bij jouw oom en tante opgevangen. Is dat jou ook bekend? Ik stop er nu eerst mee.
Hartelijke groet,
Tjark Boxem
Dronten
(0321-313490)
Erg genoten van de herinneringen die naar boven kwamen bij het
gedeelte over Laaghalerveen. Een gedeelte van de oorlog woonde ik met mijn moeder bij opa en opoe Alberts op de boerderij.
Nog vers in het geheugen: de Duitse bunker op het land van mijn opa
met er omheen schuttersputjes. Op een keer toen er water in stond
raakte ik er in en verdronk bijna. Ook kwamen tegen het
eind van de oorlog Duitse soldaten op het erf.
Ze wouden de fiets van mijn opa pakken, maar die riep:
Blijf er af die is van mij ! .Dat werkte en dat is mij altijd bij
gebleven. Evenals de zin die hij later in mijn poesiealbum schreef:
Eerlijk duurt ’t langst.
Rens Willem Voorma